Σκαρφαλωμένη στο βουνό των Κενταύρων το Πήλιο, η Μακρινίτσα μαγεύει με την πηλιορείτικη αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία.
Το φιλμ ξεκινά με πανοραμικά πλάνα από την κατακόρυφα και αμφιθεατρικά χτισμένη Μακρινίτσα και στη συνέχεια παρακολουθούμε λήψεις από τις προσόψεις κατοικιών κατά πάσα πιθανότητα ύστερης πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, όπου διακρίνουμε τη συμμετρία των παραθύρων και το σιδερόφρακτο μπαλκόνι.
Στη συνέχεια του φιλμ πανοραμικές λήψεις του οικισμού όπου στο βάθος διακρίνουμε κατά πάσα πιθανότητα το αρχοντικό Τοπάλη (Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας), ένα κτίριο κλασικής πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής.
Ακολούθως, απόψεις από τη χλωρίδα της περιοχής και εν συνεχεία (1:44) ένα δείγμα αρχιτεκτονικής της πρώιμης εποχής, όπου διακρίνουμε την οχυρωματική κατασκευή.
Ο φακός ανηφορίζει τις απότομες πλαγιές με λήψεις από τα αρχοντικά που κρύβονται μέσα από τις φυλλωσιές των δέντρων και απαθανατίζει το καμπαναριό με το ρολόι από την εκκλησία της Παναγίας (1767). Το φιλμ συνεχίζει με πλάνα από τα αρχοντικά όπου είναι εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και τα λιθόστρωτα δρομάκια του οικισμού όπου περαστικοί και ντόπιοι σεργιανίζουν.
Μια ματιά στην πόλη του Βόλου, που βρέχεται από τον Παγασητικό κόλπο και στη συνέχεια λήψεις από την Πλατεία Ειρήνης όπου στο καφενείο «Θεόφιλος» εκτίθεται έργο του Ζωγράφου, ενώ στο μαγειρείο «Πάνθεον» ο Ζερβός αγωνιούσε για την τύχη της «δασκάλας με τα χρυσά μαλλιά».
Δεν είναι τυχαίο πως όταν ο Βενιζέλος όταν επισκέφτηκε την Μακρινίτσα το 1934 χρησιμοποίησε τον τιμητικό τίτλο, «το μπαλκόνι του Πηλίου».
Το φιλμ συνεχίζει με περιπάτους στα λιθόστρωτα δρομάκια του χωριού, όπου ο φακός περιπλανιέται στις προσόψεις των αρχοντικών μαγεμένος.