Το φιλμάκι αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο έχει τραβηχτεί μέσα στη σχολική αίθουσα, την ώρα του μαθήματος. Το δεύτερο, το τράβηξα στον προαύλιο χώρο, σε διάλειμμα μεταξύ των μαθημάτων. Και τα δύο μέρη τραβήχτηκαν την ίδια μέρα.

Πρώτο Μέρος
Η λήψη γίνεται την ώρα του μαθήματος. Και γίνεται «εν αγνοία» του καθηγητή! Δηλαδή... ΚΡΥΦΑ!! Οι συμμαθητές μου όμως, προφανώς, γνωρίζουν! Βρίσκονται σε συνεννόηση μαζί μου!

Για να κάνω τη λήψη, έχω επιλέξει, όχι μόνο την ημέρα, αλλά και την βάρδια, συγκεκριμένα την απογευματινή. Αυτές τις πρώτες απογευματινές ώρες, ήταν βέβαιο, ότι ο ήλιος θα έπεφτε μέσα στην αίθουσα από τα δυτικά παράθυρα.
Έτσι δημιούργησα, πέτυχα, για τις ανάγκες του γυρίσματος, μια αίθουσα, όσο πιο φωτεινή γινόταν! Πέτυχα όμως και κάτι άλλο!! Έδωσα στους συμμαθητές τη δυνατότητα, με την πρόφαση του ενοχλητικού ήλιου, να αποτραβηχθούν από τα θρανία που βρίσκονταν δίπλα στα παράθυρα.

Στο πρώτο θρανίο, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από την Έδρα του καθηγητή, κάθονται δύο από τους συμμαθητές μου. Και μάλιστα, κολλητά ο ένας στον άλλο, ακριβώς όπως τους είχα υποδείξει. Στο δεύτερο θρανίο, ακριβώς πίσω τους, κάθομαι εγώ.

Έτσι, κρύβομαι κατά κάποιο τρόπο πίσω από τις πλάτες τους. Κρατάω την κάμερα στα χέρια μου και σκοπεύω ανάμεσα από τα κεφάλια τους. Και έτσι, τραβάω μερικά από τα πλάνα.
Οι συμμαθητές μου είναι τώρα καθισμένοι στα θρανία, που βρίσκονται μακρύτερα, τόσο από τον καθηγητή, όσο και από εμένα. Και θορυβούν σκόπιμα με κάθε τρόπο. Έτσι τους είχα δασκαλέψει. Και με αυτόν τον τρόπο αποσπούσαν την προσοχή του μακριά από την κάμερα, κάνοντας το ρόλο μου πιο εύκολο. Και ο ρόλος μου ήταν δύσκολος, ούτως ή άλλως! Και για έναν ακόμη λόγο! Τράβαγα με το ένα μάτι κολλημένο στο σκόπευτρο και με το άλλο κλειστό. Δεν είχα καμία οπτική αντίληψη του γύρω χώρου.

Και ύστερα, μετά το τέλος του γυρίσματος... πόσο μεγάλη η συγκίνηση... η χαρά... αλλά και ο φόβος μιας ενδεχόμενης σχολικής ποινής, ανάλογης προς το τολμηρό, ριψοκίνδυνο εγχείρημά μου.

Δεύτερο Μέρος
Στο δεύτερο μέρος του φιλμ έχω τραβήξει πλάνα σε ώρα διαλείμματος, όπου βλέπουμε μεταξύ των άλλων συμμαθητών, τον Γιώργο Σεφέρογλου, τον αγαπημένο μου φίλο και συμμαθητή και μετέπειτα γιατρό, να μιμείται δύο από τους καθηγητές μας. Κι όλοι το απολαμβάναμε... κι όλοι γελούσαμε...!

Η προβολή του φιλμ έγινε στο σπίτι μου, κατά διαστήματα, πολλές φορές. Την έχουν παρακολουθήσει οι περισσότεροι από τους συμμαθητές μου!!

Γέλιο... γέλιο... πολύ γέλιο!!!