Εδώ είμαστε. Βρισκόμαστε μπροστά στην Αστυπάλαια, με το κάστρο της να είναι σκαρφαλωμένο στην κορυφή του λόφου και να περιβάλλεται από αστραφτερά λευκά σπίτια.

Θεέ μου - τι πλήθος ανθρώπων στην προκυμαία! Αλλά φυσικά η άφιξη του πλοίου από τον Πειραιά είναι ένα σημαντικό γεγονός στην καθημερινή ζωή των νησιωτών. Η εκφόρτωση ξεκινά μόλις το πλοίο δέσει και στη συνέχεια φορτώνει ξανά και πλέει για το ταξίδι της επιστροφής του στον Πειραιά.

Θα ξεκινήσουμε με μια ματιά στην περιοχή του λιμανιού, στον μικρό κόλπο της Σκάλας. Το ψάρεμα είναι προφανώς μια σημαντική δραστηριότητα, αν και σε παρακμή δεν υπάρχει αμφιβολία-τα ψάρια δεν είναι τόσο άφθονα σε αυτά τα νερά όσο κάποτε ήταν. Λέγεται ότι υπάρχουν καλά σφουγγάρια στη γύρω περιοχή του νησιού, αλλά οι Αστυπαλίτες αφήνουν τους ειδικούς σφουγγαράδες της Καλύμνου να τα μαζέψουν.

Εδώ είναι ολόκληρη η έκταση του κόλπου, με το μικρό σκιασμένο ανάχωμα που κρύβει ένα εστιατόριο ή ένα καφενείο ή δύο… και πάνω αριστερά το μάλλον αισιόδοξα ονοματισμένο ξενοδοχείο «Ο Παράδεισος». Υπάρχει και μια Πολιτιστική και Εκπαιδευτική Εταιρεία εδώ, όλως παραδόξως… Και κατακερματισμένα απομεινάρια μιας διαφήμισης για τοπικά κρασιά, που φαίνεται να είναι ανύπαρκτα……το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι εδώ όμως, οδηγώντας τους πιστούς γη της επαγγελίας. Η ολέθρια επιρροή του βρετανικού πολιτισμού φαίνεται επίσης να έχει φτάσει σε αυτές τις ακτές. Παρεμπιπτόντως, όταν θέλετε να φύγετε από το νησί, εδώ έρχεστε να αγοράσετε το εισιτήριό σας.

Ώρα να χαλαρώσουμε, να πιούμε ένα ούζο ή καφέ και να παρακολουθήσουμε τον ήλιο να δύει. Είναι αργά το απόγευμα και οι χωρικοί είναι έξω, κάποιοι ψωνίζουν, κάποιοι παίρνουν τα παιδιά για μια βόλτα, άλλοι τελειώνουν κάποια δουλειά ή κάτι άλλο.

Η θέα απέναντι από τον κόλπο προς το τετραγωνισμένο κάστρο που «αγκαλιάζει» το λόφο είναι πολύ εντυπωσιακή αυτή την ώρα. Πρέπει να κάνω την προσπάθεια να ανέβω εκεί αύριο.