Στους πρόποδες του Παρνασσού ανάμεσα σε δυο βράχους (Φαιδριάδες) βρίσκεται ο «ομφαλός του κόσμου», το μαντείο των Δελφών, το σπουδαιότερο μαντείο του αρχαίου ελληνικού κόσμου αφιερωμένο κατά τα ομηρικά χρόνια στον Πύθωνα και κατόπιν στον Απόλλωνα.
Βρισκόμαστε στο αρχαίο φιδωτό μονοπάτι, την Ιερά Οδό, που οδηγούσε στον Ναό του Απόλλωνα. Ένας κίονας ιωνικού ρυθμού κατά πάσα πιθανότητα ανάθημα, τραβά την προσοχή του κινηματογραφιστή και ο φακός ζουμάρει στο κιονόκρανο δίνοντας λεπτομέρειες από τις έλικες και τέλος ακολουθεί τα χαραγμένα αυλάκια στον κορμό του.
Στη συνέχεια του φιλμ παρακολουθούμε λήψεις από τον Ναό του Απόλλωνα όπου στα άδυτα αυτού η Πυθία καθισμένη στον τρίποδα μετέφερε τα λόγια του θεού. Ο ναός είναι περίπτερος δωρικού ρυθμού και ο φακός στέκεται στα ερείπια αυτού, όπου διακρίνουμε τις ραβδώσεις των κιόνων και σ΄έναν από αυτούς διακρίνουμε το κιονόκρανό του.
Ακολούθως ο φακός περιπλανιέται στις Φαιδριάδες πέτρες, τους τεράστιους βράχους που στο χάσμα τους χτίστηκαν οι Δελφοί, και εν συνεχεία στο ανάθημα των Κερκυραίων όπου διακρίνεται η βάση του, για να συνεχίσει κατακόρυφες λήψεις από το ιερό του Απόλλωνα.
Αμέσως μετά ο κινηματογραφιστής μας μεταφέρει στον θησαυρό των Αθηναίων, όπου ζουμάροντας μας δίνει λεπτομέρειες από τα τρίγλυφα και τα αετώματα. Πρόκειται για ένα μικρό κτίσμα δωρικού ρυθμού που εντός του φυλάσσονταν τα αναθήματα των Αθηναίων.
Το φιλμ κλείνει με πλάνα από τη Στοά των Αθηναίων, που βρίσκεται κάτω από τον Ναό του Απόλλωνα, και μπροστά από τον πολυγωνικό αναλημματικό τοίχο, όπου διακρίνουμε τους δυο κίονες ιωνικού ρυθμού.