Βρισκόμαστε στα Μετέωρα, ένα σύμπλεγμα από σκοτεινόχρωμους βράχους από ψαμμίτη οι οποίοι υψώνονται έξω από την Καλαμπάκα στη Θεσσαλία, κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου και των Χασίων. Τα μοναστήρια των Μετεώρων, που είναι χτισμένα στις κορυφές κάποιων από τους βράχους, είναι σήμερα το δεύτερο σημαντικότερο μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, ύστερα από το Άγιο Όρος. Από τα τριάντα που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν μόνον έξι, τα οποία, από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Το φιλμ ανοίγει με ένα αυτοκίνητο να περνάει από μια σιδηροδρομική γραμμή και ένα γενικό πλάνο της περιοχής με τους βράχους των Μετεώρων να ξεχωρίζουν. Στην συνέχεια, ο φακός μας δείχνει δυο νεαρές γυναίκες που επισκέπτονται ένα κατάστημα, τα μοναστήρια των Μετεώρων και στέκεται σε μια υπαίθρια αγορά. Ο κινηματογραφιστής εστιάζει στην Μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, γνωστή και ως Μεγάλο Μετέωρο και τον πύργο του βριζονίου, που στέγαζε το μηχανισμό για το δίχτυ, το οποίο παλαιότερα χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί για την πρόσβασή τους στη μονή ενώ μας δείχνει και το κτίσμα της Μονής.
Η καταγραφή συνεχίζεται με την ανάβαση των επισκεπτών προς τη μονή ενώ για ακόμα μια φορά βλέπουμε τον πύργο του βριζονίου καθώς και ένα πανοραμικό όλης της περιοχής. Η εικόνα αλλάζει με ένα γενικό πλάνο της-κατα πάσα πιθανότητα-μονής Ρουσάνου ενώ ακολουθούν πλάνα απ’ το προαύλιο της μονής. Βλέπουμε δυο καλόγριες να πηγαίνουν στα κελιά τους, ένα πανοραμικό του προαυλίου καθώς και κόσμο να πηγαινοέρχεται.
Το φιλμ κλείνει με την άγρια και επιβλητική θέα, κόσμο να ανεβαίνει και να κατεβαίνει και την Μονή Βαρλαάμ ή μονή των Αγίων Πάντων που είναι χτισμένη στην κορυφή ενός απότομου βράχου.